مسئله کمبود مردان در مقايسه زنان نيز پديده جمعيتي نبوده و تنها در صورتي موضوعيت دارد که به لحاظ عرفي و هنجاري مردان اصرار به ازدواج با زناني کوچکتر از خود داشته باشند. بنابراين مضيقه ازدواج نيز موضوعي اجتماعي فرهنگي است نه مسئله جمعيتي.
به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، آن‌هايي که گه‌گاه ريشه‌هاي ازدواج نکردن هم‌سن‌هاي خود را جويا مي‌شوند، بعضا به يک پاسخ مي‌رسند: کيس مناسب پيدا نکرده‌ايم.
اين اتفاق در گفتمان عمومي اين سال‌ها براي دختران بيش‌تر مطرح مي‌شود، به اين معنا که عموما در برخي محافل مطرح مي‌شود که پسران کم شده اند و افزايش تعداد دختران در مقايسه با پسران باعث شده است که در اصلاح «کيس ازدواج» براي دختران کم باشد.
اما آمارهاي رسمي و بررسي آنها نشان مي‌دهد اين ادعا، ادعاي صحيح و درستي نيست و واقعيت را در جاي ديگري بايد جست.
براساس آخرين گزارش مرکز پژوهش‌هاي مجلس شوراي اسلامي که به بررسي تفاوت‌هاي جنسيتي و وضعيت ازدواج در کشور پرداخته است، فرضيه کم بودن تعداد پسران در مقايسه با دختران و تاثير آن بر مقوله ازدواج به کلي رد مي‌شود.
استدلال پژوهشگر اين سازمان درباره رد کمبود پسر در مقايسه با دختران در سن ازدواج اما اين است که براساس آخرين سرشماري، تعداد پسران هرگز ازدواج نکرده در گروه‌هاي سني ۱۵ تا ۳۴ بيش از دختران است. به طوريکه در سال ۱۳۹۰ بيش از ۵۵۸ هزار نفر از مردان در گروه سني ۳۰ تا ۳۴ ازدواج نکرده اند، در حالي که اين رقم براي دختران در اين گروه سني ۵۳۳ هزار نفر است.
اما آن چيزي که باعث مي‌شود ماجراي کمبود کيس ازدواج براي دختران در جامعه ايران را اندکي به واقعيت نزديک کند، تبصره‌هاي فرهنگي است. به طوريکه مرکز پژوهش‌هاي مجلس شوراي اسلامي در گزارش خود آورده است:« با توجه به اينکه در نظام عرفي ازدواج در ايران، مردان تمايل دارند با زناني کوچکتر از خود ازدواج نمايند و اين ميزان معمولاً يک فاصله سني 3- 5 ساله است بايد بررسي شود در صورتي که مردان با زناني کوچکتر از خود ازدواج کنند وضعيت به چه شکلي خواهد بود.
همانطور که در جدول قابل مشاهده است تفاضل مردان هر گروه سني با زنان يک پنجه کوچکتر نشان از کمبود مردان در سن ازدواج و فزوني زنان به ويژه در در گروه سني 25-29 ساله و 30- 34 ساله دارد. امري که ميتواند در صورتي که مردان اصرار به ازدواج با زنان کوچکتر از خود داشته باشند(تمايلي فرهنگي )منجر به کاهش ازدواج در اين دو گروه سني باشد.
بررسي ديتا‌هاي اين جدول نشان مي‌دهد وقتي تعداد مردان ازدواج نکرده را با زنان ازدواج نکرده در يک پنجه کوچکتر از خود مقايسه کنيم، به اين واقعيت مي‌رسيم که در اين بين، تعداد دختران ازدواج نکرده کمتر مي‌شود و اين آمار تاييدي است بر اين ادعا که پسران ايراني با دختران کم‌سن تر از خود ازدواج مي‌کنند و اين اتفاق باعث مي‌شود که در گروه سني ۳۰ تا ۳۴ سال، کيس ازدواج براي دختران کمتر باشد.
به بيان مرکز پژوهش‌هاي مجلس شوراي اسلامي«مسئله کمبود مردان در مقايسه زنان نيز پديده جمعيتي نبوده و تنها در صورتي موضوعيت دارد که به لحاظ عرفي و هنجاري مردان اصرار به ازدواج با زناني کوچکتر از خود داشته باشند. بنابراين مضيقه ازدواج نيز موضوعي اجتماعي فرهنگي است نه مسئله جمعيتي.
»
